Vrienden. Eurosong!

Naar goede gewoonte zou ik een verslag moeten schrijven. Ze hebben het mij dit maal echter moeilijk gemaakt. Even overlopen:
1. Brahim. Een man die mij een beetje angst inboezemt en zo zelfzeker lijkt dat ik bang zou zijn dat hij mij zou beginnen kussen als ik hem tegenkwam op straat – hij lijkt er van uit te gaan dat élk meisje op hem valt. Maar dat zijn maar vooroordelen, zijn lied en vooral zijn outfit (!) doen er mij toch twee keer over nadenken, ik ben al lang blij dat hij niet beginnen rappen is. Plus daarbij is zijn zelfzekerheid misschien half terecht en zou half vrouwelijk Europa er waarschijnlijk niets op tegen hebben om door hem gekust te worden op straat. Meegerekend dat België 5 jaar op rij 10 of 12 punten heeft gegeven aan Turkije heeft zijn lied – dat mij aan het zuiden doet denken – waarschijnlijk veel kans om de Belgische finale te winnen. Ik zou dat niet zo erg vinden.
2. De paranoiacs, mijn favoriet! Als is het maar om het imago van België een beetje op te krikken, want trots zal ik zijn als ons land op deze manier gerepresenteerd wordt! Winnen zullen we dan waarschijnlijk niet en misschien zelfs helemaal onderaan blijven hangen, maar verdorie tof zal het geweest zijn en blij zal ik zijn in mei als het aan België is (want dan kan ik al meezingen haha). Go paranoiacs, ga maar zingen in Oost-Europa!
3. Over Nelson wil ik eigenlijk niets zeggen omdat ik er echt niet voor ben. Als dit wint maak ik er in mei mijn plaspauze van. Helaas.
4. Hé Sandrine verdorie! Die vorige act was zó goed en, ook al is het mijn genre niet, ik was al internationaal reclame aan het maken voor dit lied omdat ik me heb laten inpalmen door je klasse, je charme en overdonderend natuurtalent, MAAR. Ik was zo teleurgesteld door de nieuwe act én de nieuwe jurk. Een meisje dat van zichzelf de schoonheid en dé uitstraling heeft hoeft niet in een hoerenkleed gestopt te worden. Verdorie er is nog wat meer stof nodig en meer mannelijk bewegend halfnaakt om het karakter van het lied terug te krijgen. Die kniekousmeisjes maken het maar niets en zeker als de camera daar dan nog eens op inzoomt ook. Helaas, ik had écht gewild dat Sandrine won maar nu heb ik er mijn twijfels over, iets van de overtuigende kracht is weg, het is nog maar een schaduw van zichzelf. Hopelijk ziet de coördinator dit in als het zo ver is. (Als er echt live backinvogals nodig zijn, kunnen ze die dan niet ergens vanachter zetten, achter een gordijn?)
5. Het was de eerste keer dat ik Ishtar hoorde en halverwege dacht ik “ok. nu ben ik het beu.” maar TOEN was er het stop-de-muziek-moment en kwamen er hartjes uit de lucht vallen en ik had last van die vreemde ontroering die ik ook bij het lied van de kleuterleidster in de finale van Zweden en bij Ruslana van Eurosong 2003 of 4 had. Vraag mij niet waarom maar het kan er een teken voor zijn dat het wérkt. Ook mooi meegenomen dat de Soetkin er mooier uitziet als ze zingt dan als ze gewoon stilstaat. Er voor of er tegen zei iemand van de jury, ik ben er zelf wel voor edoch niet zonder enig sceptisme(?). Als het toch een twijfelgeval is stuur ik liever de paranoiacs, maar wie weet, wie weet.
Tegen mijn verwachting in heb ik in dit overzicht nu al alles gezegd wat ik wou zeggen. Ook is het intussen maar 10 minuten meer vooraleer de uitslag bekend is en ik heb nog steeds niet gestemd. Ook ben ik dat niet van plan om de eenvoudige reden dat ik echt niet zou weten voor wie. Het enige wat ik weet is voor wie niét, maar ik kan moeilijk een tégenstem uitbrengen? Laat er maar eentje winnen, het staat mij allemaal wel aan, het beste lied van de wereld hoef je op Eurosong toch niet te verwachten.

Ik vond gewoon dat het hier zo stil was

O, jij die wandelt door mijn dagen,

jouw weemoed wil ik dragen

doorheen de ergste regenvlagen

voorbij ratten en hun knagen

Nooit vergeet ik het welbehagend

dat u op mij heeft overdragen.

Ik heb u ooit willen vergeten

maar u riep zo luid als duizend scheten

dat ik uw hart had dichtgesmeten

De sleutels waren versleten

waardoor ik u maar heb opengereten

en uw zachte vlees heb opgegeten.

Ik beloof dat ik nu bij u blijf;

mijn benen worden al stijf

niets helpt, geen urenlang gewrijf

geen gekijf van een oud wijf

of mijn favoriete cdschijf.

Ik weet niet waarom ik dit schrijf.