‘Sonnet XXVI’ van ‘Lost Sonnets’ (Shakespeare, pas teruggevonden sonnetten)
I seldom press’d such heavy load
T’wards the cuckstool’s ripply lake
Comft’bly leaving my bowels broad
Divin’ into the pudd’l, these I make.
Gently wavin’ the brownies go,
My poundin’ heart is fill’d with joy.
Plungin’ down & up to say hello,
Good-day to their maker, scatological boy.
Excrements ease its way out,
(Alas!) To fall forever into the deep.
With a forceful flatulent shout
Things part that I want to keep.
When all is settl’d, leavin’ my throne
I long for when them be anew gone.
5 opmerkingen:
In het kader van de opgedoken scatologische poëzie, enige strofen van Guido Gezelle (den tsjeef), getiteld: het Schijterken
O klinkende, blinkende porseleinen pot
wat zit ik hier toch geren en spontaan
geplaagd door god nog gebod,
en tot mijn bruine vriendjes ‘t waterke gaan!
Gij spoelt en gij roert en gij sasht als geeneen, en allen dreg
,al zie ‘k eraan noch arrem noch been;
die wendt en wentelt zich en vindt zijn weg.
Wat waart, of wat zijt, of wat zult gij zijn?
Verklaar het en zeg het mij, toe!
Wat zijt gij toch, stinkend drolleken fijn,
nimmer word ik dat schijten moe!
Gij drijft in ‘t spegelend water klaar,
en ‘t water niet meer en roert
dan of 't een gladdige windtje waar,
dat stillekens over ‘t waterke voert.
o Schijterke, Schijterke, gij schijt alleen, -
met miljarden zijt gij en meer,
maar alleen zit gij op de witte altaarsteen: -
en alleen bestudeert gij de edele kunst der bemestingsleer.
Guido schrijft foutjes (nog=noch)
not as anonymous as you wished, isn't it?
Ach, wat maakt het uit, ik ben slechts een epigoon van de Grote Koenraad, die op zijn beurt weer een epigoon is van de Grote Konrad!
Ik ben wél onder de indruk! Die Guido Gezelle kan er wat van!
(zit niet op laptop en weet wachtwoord niet)
Een reactie posten