Beste lezers van KOENRAADs blog.
Hier volgt een eerder geneglecteerd gedicht van KOENRAAD. Het is een onhermetische rebellie tegen de poëticahegemonie van KOENRAAD zelf. Hij houdt zichzelf een spiegel voor en leeft in een dualiteit. Deze dualiteit wordt in het gedicht niet verwoord, en daarom is KOENRAAD meester van de leegte rondom een gedicht.
Een gedicht voor elke dag
KOENRAAD houdt wel van dichten in de breedte
Aan de zijkanten gaapt anders een slaperige leegte
KOENRAAD bemint alras het sappig en gepast rijmen
Plastieken pluimen die op zijn vergrauwde pauwenstaart prijken
KOENRAAD kiest zijn woorden nauwkeurig en gewikt
Zijn lexicon is afwisselend geschikt en geurig
KOENRAAD snijdt de planeet aan met een broodmes van porfier
Van olijfgroene kamers met gekwetst gezwets is hij de portier
KOENRAAD kneedt knutselend zijn zachte wieg
Indommelend dansen de wolken van wiet
KOENRAAD dwingt dit gedicht in de prullenbak
Het weigert en dat betekent koekenbak
2 opmerkingen:
Geef mij dan maar de C-side van The Kooks ^^
haha, ik dacht hetzelfde, maar dan van buscemi, want ik ken dat van the kooks niet :)
Een reactie posten